Na początku, człowiek zauważył, że liście henny mają właściwości lecznicze.
Po pierwsze, zwalczają grzybicę. Nakładano więc hennę na końce palców rąk, i na palce stóp.
Barwnik zawarty w hennie, lawson, reaguje z białkami, szczególnie z keratyną i kolagenem. Henna zabarwiała więc miejsca, na które była nakładana.
Inną właściwością henny jest schładzanie miejsc, ma które jest nakładana. Często więc nakładano hennę na dłonie i stopy.
Henna (lawsonia inermis) kocha upały. Rośnie wszędzie tam, gdzie występują wysokie temperatury i susze.
Dlatego więc henna jest i była ceniona ze względu na chłodzące właściwości. Dodatkowo henna leczy oparzenia- także słoneczne- i jest naturalnym filtrem przeciwko szkodliwemu promieniowaniu. Więc początkowo, henna była wykorzystywana do celów leczniczych.
Kolejnym krokiem było celowe wykorzystanie właściwości barwiących do zdobienia ciała. Zaczęto tworzyć wzory, kompozycje. Pojawił się język symboli, henna nabrała znaczenia magicznego, a wzory z henny- stały się talizmanem, mającym zapewnić ochronę przed niematerialnymi istotami, chorobą, zapewnić szczęście w małżeństwie oraz płodność.
W różnych częściach świata wykształciły się rozmaite style zdobienia.
Styl indyjski, perski, marokański, arabski... Wszystkie różnią się od siebie swoistym językiem symboli, recepturami na pastę, techniką nakładania, rodzajem ornamentów oraz kompozycją.
c.d.n :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz